Technostarterzy
Kategorie: Kapitalizm
Tagi: ludzie, medycyna, medyczna, osoby, techniczna, technostarterzy, uczelnia
Mianem technostarterów określa się te wszystkie osoby, które mają związek z wyższymi uczelniami medycznymi oraz technicznymi, a które następnie zajmują się swoją działalnością gospodarczą. Dotyczy to zarówno studentów, jak i kadry pedagogicznej zatrudnionej w tego rodzaju placówkach oświatowych. Firmy zakładane przez takich ludzi charakteryzują się między innymi tym, że na rynek wprowadzają rozmaite innowacyjne rozwiązania – przy czym pod pojęciem innowacyjności rozumieć w tym miejscu należy takie rozwiązania, które łączą w sobie zarówno przedsiębiorczość, jak i wynalazek. By w takiej branży odnieść sukces, nie wystarczy jedynie odpowiednie wykształcenie. Niezbędne są określone predyspozycje oraz cechy charakteru takie jak między innymi gotowość na ponoszenie ryzyka i nowych wyzwań, duży stopień niezależności, ambicja, kreatywność. Tacy ludzie nie mogą bać się ponoszenia odpowiedzialności.
Koordynatoryzm to jeden z wielu ekonomicznych systemów. Jego najbardziej charakterystyczną cechą jest to, że kontroli w nim nie prawują ani podmioty będące w posiadaniu kapitału, ani też pracownicy. Kontrola ta sprawowana jest przez tak zwanych koordynatorów – są to tacy ludzie jak między innymi menadżerowie, prawnicy, inżynierzy i tym podobne. W zakresie ich obowiązków jest wykonywanie zadań, które odznaczają się twórczym charakterem i wymagają kreatywności (dla porównania praca zwyczajnego pracownika to typowo odtwórcze, zlecone zadania). Koordynatoryzm generalnie kojarzy się najbardziej z komunizmem, albowiem taki system obowiązywał właśnie chociażby i w naszym kraju w nie tak dawno przecież przebrzmiałej epoce. Patrząc na to przez pryzmat czysto kapitalistyczny, koordynatoryzmowi można bardzo wiele zarzucić. Podstawowy zarzut to łamanie przez koordynatoryzm prawa prywatnej własności.
Deglomeracja jest jednym z procesów, jakie zachodzą w gospodarce. Podstawowym jego celem jest zahamowanie stale wzrastającego zagęszczenia ludności na jakimś obszarze. Wyszczególnić można dwa rodzaje deglomeracji, a mianowicie deglomerację czynna oraz bierną. Ze zjawiskiem tym spotkać się można przede wszystkim w tych krajach, które charakteryzują się wysokim stopniem gospodarczego rozwoju. W tych państwach właśnie obserwuje się między innymi poszerzanie się obszarów wykorzystywanych pod cele budowlane – przede wszystkim chodzi w tym miejscu o jednorodzinne budownictwo mieszkalne. W ujęciu czysto ekonomicznym deglomeracja zazwyczaj idzie w parze z restrukturyzowaniem tak zwanych surowcowych okręgów. Są to działania prowadzone w sposób jak najbardziej zamierzony i świadomy, a podstawowym rezultatem, jaki ma zostać w ten sposób osiągnięty jest rozproszenie przemysłu, który odznacza się zbyt wysokim stopniem skoncentrowania. Chce się w ten sposób uaktywnić tereny nieco słabiej rozwinięte.